Yaşasın Kadın Dayanışması

Pek Sevgili Romalılar,

Bugün size 66,4 kg olarak sesleniyorum. Bu hızla gidersem bir on yılda 55 kiloya düşerim herhalde. Ama hafta boyunca çok çeşitli badireler atlattım (Bakınız, eve en büyük boy Nutella getiren koca). Ama yılmadım, yıkılmadım. Ve o nutelladan bir çay kaşığı bile almadım. Mutluyum gururluyum.

Nirvilyo' nun da bu hafta çok büyük görevleri vardı. Öyle ki uykusunda bile bu görevlere çalıştı çabaladı veee sonunda o ayağı ağzına sokmayı başardı. (Hırslı olacak sanırım, anasına çekmiş). Şimdi 7/24 tespih böceği gibi hıh hıh sesleri ile iki büklüm olup bir sağa bir sola dönüp duruyor. Düz bırakıyorum, bir bakıyoruz ters kalkmış, ters bırakıyorum bir bakıyorum yüzüstü dönmüş. Dün eşimle başında bir saat izledik acaba bu hareketliliğin kaynağı ne diye. Bu fotoda böyle uyuduğuna bakmayın, zira ne zaman yatağına koysam adeta doping vermişim gibi depara kalkıyor cücük.

Ben bu hareketliliğin sebebini sorgularken, aklıma pek sevgili arkadaşım Ebru Dereli' nin benimle paylaştığı bir büyüme eğrisi geldi. Hemen açtım baktım, ve 19. haftada bu hareketliliğin sebebini anladım. Her şey aynı orada yazdığı gibiydi: uyumuyor, benden ayrılmak istemiyordu. Bu durumun geçici olduğunu anlayıp rahatladım. Zaten bugün de uyku sorunumuz ortadan kalktı. İsteyenler çizelgeye buradan ulaşabilir.

Süt probleminin de üstesinden geldik. Herkese desteklerinden dolayı teşekkür ederim. Bu blog sayesinde kadın dayanışması neymiş yeniden hatırladım ve bu çok hoşuma gitti! Fesatlıklarımızı, düşmanlıklarımızı, bizi yolumuzdan alıkoyan hırslarımızı ve kıskançlıklarımızı bir kenara koyup birbirimize destek olsak, bilgilerimizi paylaşsak ve çocuklarımıza bu şekilde örnek olsak dünya ne güzel bir yer olurdu değil mi?

Sevgiler